Mając na uwadze, że pojawiły się liczne wątpliwości w zakresie praktycznego stosowania „jazdy na suwak” Biuro Ruchu Drogowego KGP wspólnie z Departamentem Transportu Drogowego Ministerstwa Infrastruktury wypracowało stanowisko w zakresie interpretacji nowych regulacji, którego treść przedstawiam poniżej.
Zgodnie z przepisami (art. 22 ust. 4a i 4b ustawy – Prawo ruchu drogowym) w warunkach znacznego zmniejszenia prędkości na jezdni z więcej niż jednym pasem ruchu w tym samym kierunku jazdy, w przypadku gdy nie istnieje możliwość kontynuacji jazdy pasem ruchu z powodu wystąpienia przeszkody na tym pasie rucha lub jego zanikania, kierujący pojazdem poruszający się tym pasem ruchu nie ma obowiązku ustępowania pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu (mającym kontynuację), na który zamierza wjechać.
Przepis art. 22 ust. 4a ustawy wskazuje, że w takiej wyjątkowej sytuacji drogowej kierujący pojazdem poruszający się sąsiednim pasem ruchu (mającym kontynuację) jest obowiązany bezpośrednio przed miejscem wystąpienia przeszkody lub miejscem zanikania pasa ruchu, umożliwić jednemu pojazdowi lub jednemu zespołowi pojazdów, znajdującym się na takim pasie ruchu, zmianę tego pasa ruchu na pas sąsiedni, którym istnieje możliwość kontynuacji jazdy.

Przywołany wyżej przepis należy czytać zgodnie z intencją ustawodawcy, który miał na celu przede wszystkim zapewnienie większej płynności ruchu na całym przekroju (szerokości) jezdni. Tym samym należy uznać, że kierujący pojazdem znajdujący się na pasie, na którym z różnych względów (zanikanie, przeszkoda) nie można kontynuować jazdy, jest w uprzywilejowanej sytuacji i powinien zostać „wpuszczony” przez kierującego jadącego sąsiednim pasem na pas ruchu, na którym kontynuowanie jazdy jest możliwe. Jednocześnie należy wskazać, że dla stosowania nowej zasady (art. 22 ust. 4a i 4b ustawy – Prawo ruchu drogowym) muszą zaistnieć jednocześnie dwa warunki:
1. Po pierwsze, musi występować znaczne zmniejszenie prędkości, a więc zazwyczaj będzie to spowolnienie „zatorem drogowym”, w którym pojazdy stoją lub poruszają się z niewielką prędkością. Przyczyną zatoru drogowego może być zarówno duże natężenie zuchu, jak również kolizja bądź awaria pojazdu, itp.
Wymaga podkreślenia, że zgodnie z treścią wstępu do uzasadnienia do ustawy z dnia 16 października 2019 r. o zmianie ustawy nr 3828, opublikowano w Dz. U. poz. 2202) wprowadzającej nowe regulacje  prawne, celem przyjętego rozwiązania było zmniejszenie długości zatorów drogowych.
Tym samym należy zauważyć, że zasada „jazdy na suwak” nie znajduje zastosowania w przypadku istotnego zmniejszenia prędkości pojazdów względem prędkości dopuszczalnej, gdy ta zmniejszona prędkość będzie nadal wyższa, niż w przypadku zatoru drogowego (np. przypadek spowolnienia ruchu z 90 km/h do 40 km/h). Co istotne, zasada “jazdy na suwak” nie ma zastosowania również w przypadku dojeżdżania do końca pasa włączania (np. na autostradzie), jeżeli nie występuje zator drogowy.

Ponadto, odnosząc się do określenia „w warunkach znacznego zmniejszenia prędkości” należy stwierdzić, że jest to okoliczność mająca charakter generalny. Nie dotyczy zatem jednego czy kilku pojazdów, lecz określa występujące na danym odcinku drogi okoliczności wymuszające jazdę z niewielką prędkością nie tylko na pasie ruchu z przeszkodą, lecz także na co najmniej sąsiednim (na którym nie ma przeszkody). W sytuacji, gdy na jezdni z trzema pasami ruchu spowolnienie występuje tylko na dwóch, a np. jeden z pasów jest przejezdny, zasada „jazdy na suwak” będzie miała również zastosowanie poć warunkiem, że spowolnienie występuje na pasie ruchu zanikającym lub na który. występuje przeszkoda oraz sąsiadującym z nim (na którym nie ma przeszkody). Reguły jazdy na suwak” nie będzie się natomiast stosować, w sytuacji gdy spowolnienie występuje wyłącznie na pasie ruchu zanikającym lub na którym występuje przeszkoda, lecz na sąsiednim pasie (na którym nie ma przeszkody) ruch odbywa się płynnie.


2. Po drugie, miejsce wjazdu zostało wyraźnie określone jako miejsce końcowy odcinek pasa ruchu) bezpośrednio przed miejscem wystąpienia przeszkody lub miejscem zanikania pasa ruchu. Chodzi o to, aby uniknąć próby zmiany pasa ruchu jednocześnie przez kilku kierowców w kilku miejscach, co nie sprzyja niewątpliwie płynności ruchu. Ustawodawca nową regulacją daje niejako „gwarancję”, że kierowca na pasie ruchu który się kończy, nie musi szukać wcześniej możliwości zmiany pasa ruchu, ponieważ dojeżdżają: do samego końca zostanie płynnie wpuszczony na sąsiedni pas. Stosowanie naprzemiennej zasady zapewni równomierne kontynuowanie jazdy kierowcom z dwóch lub trzech pasów ruchu.
Warto w tym miejscu zaznaczyć, że przepis nie stanowi zalecenia, tylko wprost reguluje jakie obowiązki spoczywają na kierujących pojazdami. Należy stwierdzić, że użycie zwrotu “jest obowiązany umożliwić” jest szerszym pojęciem niż „ustąpić pierwszeństwa”. Zgodnie z definicją ustąpienia pierwszeństwa należy powstrzymać się od ruchu, jeżeli ruch mógłby zmusić innego kierującego do zmiany kierunku lub pasa ruchu alba istotnej zmiany prędkości.

W okolicznościach o jakich mówią nowe regulacje, trudno byłoby mówić o zmuszeniu do zmiany kierunku jazdy albo istotnej zmiany prędkości w sytuacji, w której pojazd stoi przed przeszkodą lub miejscem zanikania pasa lub porusza przed nim z niewielką prędkością. Dlatego też świadomie został użyty zwrot „umożliwić zmianę pasa ruchu”. W podsumowaniu, mając na względzie powyżej wskazany cel ustawodawcy, można stwierdzić, ze zastosowanie nowych przepisów jest ograniczone wyłącznie do przypadków istotnego spowolnienia ruchu, spowodowanego zatorem drogowym. Ponadto należy zwrócić uwagę, że kierujący zmieniający pas ruchu w takiej sytuacji nie został zwolniony z obowiązku
Zachowania szczególnej ostrożności (art. 22 ust. 1 ustawy), dlatego też uwzględniając różne okoliczności, manewr zmiany pasa ruchu powinien być wykonany z zachowaniem warunków bezpieczeństwa

Wyrażam nadzieję, że rozpowszechnienie przedstawionego stanowiska w Państwa jednostkach zapewni wypracowanie jednolitego sposobu stosowania nowych przepisów oraz ich prezentowania i komentowania w środkach masowego przekazu.